De provincies vormen de regionale bestuurslaag tussen de Rijksoverheid en de Nederlandse gemeenten. De Provinciale Staten vormen de volksvertegenwoordiging op provinciaal niveau. De Gedeputeerde Staten is het bestuur van de provincie. De voorzitter van de Gedeputeerde staten en van de Provinciale staten is de Commissaris van de Koningin.
Ongeveer duizend jaar geleden drong de Noordzee het noorden binnen en deelde Friesland in tweeën. Het westelijk deel heet nog steeds west-Friesland, maar hoort nu bij de provincie Noord Holland.
In 1587 vormen de noordelijke Nederlanden een eenheid, genaamd de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, oftewel de Republiek der Zeven Provinciën. Deze republiek is niet veel meer dan een vergadering van afgevaardigden van zelfstandige provincies. De provincies Holland en Zeeland waren daarin de machtigste.
Tijdens het Congres van Wenen in 1815 claimt de prins van Oranje-Nassau een groter gebied, maar gaat toch akkoord. Hiermee komt het gehele Nederlanden- gebied onder één bestuur, genaamd het Koninkrijk der Nederlanden. In 1830 scheidt het Belgische (Vlaamse) deel zich af en wordt zelfstandig. Hierdoor ontstaat het huidige Nederland met tien provincies. Omstreeks 1826 splitst de provincie Holland in Noord- en Zuid-Holland. Doordat op 1 januari 1986 de Provincie Flevoland erbij komt in de nieuw gewonnen polders van het IJsselmeer ontstaan de huidige 12 provincies.
- Gelderland met als hoofdstad Arnhem
- Groningen met als hoofdstad Groningen
- Limburg met als hoofdstad Maastricht
- Drenthe met als hoofdstad Assen
- Flevoland met als hoofdstad Lelystad
- Friesland met als hoofdstad Leeuwarden
- Noord-Brabant met als hoofdstad ‘s-Hertogenbosch
- Noord-Holland met als hoofdstad Haarlem
- Overijssel met als hoofdstad Zwolle
- Utrecht met als hoofdstad Utrecht
- Zeeland met als hoofdstad Middelburg
- Zuid-Holland met als hoofdstad Den Haag
- De provincies bestaan op hun beurt weer uit gemeenten.